Adana, hicbir zaman herhangi bir vilyet olmadi. Kendine mahsus ve ‘dik’ti. ‘Esprisi’ olan bir yerdi. Tantanasi olan bir yerdi. Behcet Celik elinizdeki kitabin Sunus’unda belirtiyor; Adana’yi cagristiran oyle cok imge var ki: Sicak, pamuk, portakal, pamuk iscileri, tekstil, kebap, salgam, kabadayilik, kufur, edebiyat... Veya, Can Kozanoglu’nun ‘disardaki’ Adanali karikaturu hakkinda soyledikleri: Zengin, kaba, kufurcu, kavgaci, lemci, eglenceli, erkek... "Adana’ya Kar Yagmis / Kar Altinda Gul Varmis".. Bu kitap, Adana’ya yagan kara ve kar altindaki gullere bakiyor, diyebiliriz. Son yirmi yilda Turkiye’nin gecirdigi buyuk donusum, Adana’yi goreli bir ‘onemsizlesmeye’ itti. Adana’nin ozlenir hale gelmis eski zamanlari, eski cehreleri nasildi? Adana sanayii nasil gelisti? Endustrinin ‘patladigi’ sasaali zamanlar nasil yasandi? ’70’lerin siyasal kutuplasma ortami Adana’yi nasil baska bircok yerdekinden fazla ayaga kaldirdi? Adana’nin etno-kulturel - from Amzon